Starzenie się społeczeństwa sprawia, że niemiecki system emerytalny przeszedł w ostatnich latach kilka reform, a kolejne zmiany dopiero zostaną wprowadzone. Należy do nich zwiększenie wieku przejścia na emeryturę. Obecnie Niemcy kończą pracę zawodową w wieku około 67 lat. A jak wygląda system emerytalny u naszych zachodnich sąsiadów? Przede wszystkim warto zdawać sobie sprawę z tego, że składa się on z trzech obszarów. Pierwszy z nich można określić jako odpowiednik rodzimego ZUS-u – to tak zwany Deutsche Rentenversicherung, w ramach którego ubezpieczenie mogą posiadać pracownicy zatrudnieni w różnych branżach, a także przedsiębiorcy oraz studenci. Drugim z filarów są ubezpieczenia zakładowe i polisy dotowane przez państwo: BAV oraz Riester-Rente. Trzecim sposobem zabezpieczenia finansowego na czas emerytury są różne programy prywatne, a przystąpienie do nich jest całkowicie dobrowolne.
Wysokość składek emerytalnych
Stawki odprowadzane w ramach pierwszego z filarów niemieckiego systemu emerytalnego wynoszą 18,6% kwoty wynagrodzenia netto. Pracownik i pracodawca wpłacają po połowie tej wartości, czyli 9,3%. Dotyczy to osób ubezpieczonych w Deutsche Rentenversicherung; osoby prowadzące działalność gospodarczą mogą płacić składki o dowolnej wysokości, ale w ramach prywatnego programu Basisrente (Rürup-Rente). Co ważne, istnieje możliwość odpisania tych kwot od dochodów, co przekłada się na zmniejszoną wysokość podatku dochodowego.
Stawki wpłacane w ramach drugiego z filarów, czyli programów zakładowych, nie mają żadnej ustalonej wartości, ale zazwyczaj wynoszą od 3 do 15% wynagrodzenia brutto. Poza wysokością składek ważnym aspektem w ustalaniu wysokości emerytury są także tzw. Entgeltpunkte, czyli punkty emerytalne. Pracownik zarabiający średnią krajową na koniec roku otrzymuje jeden taki punkt. Jeszcze innym czynnikiem decydującym o wysokości otrzymywanych świadczeń finansowych jest współczynnik wartości emerytury. Jego wartość nie jest stała i zależy od różnych czynników.